Chwila zamyślenia i Dzień - Zbigniew Wolf

Nawet los musi czasem

być posłuszny

w każdym oczekiwaniu

na cud i na smak pustej drogi,

żeby dobrze zapamiętać dzień,

i rozdzielić go na włókna

na widma, i źdźbła

by zobaczyć ile miał światła

w płonącym wstydzie,

i czy był naprawdę tak jasny,

i piękny, tylko w marzeniu -

które nie wraca.

Wszystkie głosy młode i głupie,

jak każda wiosna

w powietrzu płoną nagłym

westchnieniem

i rodzi się księżyc,

i nocn kwiaty pozornie

zamglone w twoich dłoniach,

jak oddalony gest

w przypadkowej nocy

i rodzi się słońce,

i płonie dzień w powietrzu

o świcie w twoich oczach,

jak chwila zamyślenia

w wieczornym zasłuchaniu.